Afhankelijk van de productieomstandigheden van de materialen kan poreus beton in twee hoofdgroepen worden verdeeld: schuimbeton en cellenbeton. Deze laatste is op zijn beurt verdeeld in twee typen: cellenbeton en gassilicaat. Hier hangt alles af van het volumetrische deel van kalk of cement dat aan de uitgangssamenstelling van het materiaal wordt toegevoegd. Poriën in cellenbeton worden gevormd als gevolg van complexe reacties die optreden als gevolg van het samensmelten van kalk en metaalpoeders (aluminium).
Vaak kunnen bouwers geen onderscheid maken tussen deze soorten cellenbeton, maar het grootste verschil ligt in hun technische kenmerken. Op basis van de sterktewinst wordt het materiaal verdeeld in twee hoofdklassen: kunstmatige (autoclaaf) verharding en natuurlijke verharding. Autoclaafharden (hoge temperatuur en druk) levert een duurzamer materiaal op.
Er is een classificatie van cellenbeton, afhankelijk van de wijze van gebruik, het type bindmiddel en het principe van verharding, laten we dit in meer detail bekijken.
Afhankelijk van de wijze van aanbrengen kunnen de volgende soorten cellenbeton worden onderscheiden:
– thermische isolatie (lage dichtheid 300-400 kg/m³);
– thermische isolatie en constructief met een dichtheid van 500-1000 kg/m³;
– structureel, met hoge dichtheid voor het plaatsen van dragende en niet-dragende muren. Materiaaldichtheid 900-1200 kg/m³.
Op type verharding:
– natuurlijke vorm van verharding in de open lucht;
– speciale autoclaafharding in gesloten kamers bij hoge druk en temperatuur.
Op basis van het bindmiddel worden de volgende soorten cellenbeton onderscheiden:
– cellenbeton, waarvan de hoofdsamenstelling cementbindmiddelen omvat, wordt cellenbeton genoemd;
– als de hoofdsamenstelling kalkbindmiddel bevat, dan is het gassilicaat;
– bij gebruik van slakbindmiddelen wordt het resulterende materiaal gasslakbeton genoemd.
Momenteel worden vloerplaten, blokken en panelen en behuizingen voor pijpleidingisolatie geleverd aan bouwplaatsen. Alle vervaardigde materialen zijn gebonden aan standaardmaten. Muren van cellenbeton of gassilicaat zijn veel lichter dan muren van baksteen, hebben een lagere thermische geleidbaarheid en zijn groter van formaat, wat aanzienlijke besparingen op de funderingsconstructie mogelijk maakt en de snelheid van de muurconstructie verhoogt.
