Bekledingsmaterialen en producten uit gesmolten steen hebben qua toepasbare grondstoffen en eigenschappen veel gemeen met producten uit glas. Lichtsteengieten is een soort ruw glasgieten met een grove kristallijne structuur en een mat oppervlak.
Sinds het begin van het steengieten zijn de grondstoffen voor de productie natuursteen (basalt, diabaas) of verschillende slakken. Het gieten van steen leverde zwarte producten op, die werden gebruikt voor het bekleden en maken van vloertegels.
Later werd de technologie voor het produceren van licht of wit steengieten onder de knie, die wordt gebruikt voor de vervaardiging van gevelplaten en architectonische details die zeer duurzaam zijn bij de buitenafwerking, wat veel goedkoper is dan producten gemaakt van natuurlijke hardsteen.
Voor de vervaardiging van licht steengieten wordt de volgende samenstelling gebruikt: wit of grijs kwartszand – 65%, dolomiet – 20%, krijt of kalksteen – 15% (bevat ijzeroxiden niet meer dan 1%). Vloeispaat wordt soms als vloeimiddel aan de lading toegevoegd en soms wordt zinkoxide aan het mengsel toegevoegd om het wit te maken.
De technologie van steenlichtgieten is als volgt: grondstoffen worden gemalen in een kogelmolen, de resulterende lading wordt gesmolten met behulp van de elektrische smeltmethode in grafietkroezen bij een temperatuur van 1450-1550 ° en producten worden uit de smelt gegoten in aarden mallen (zoals metaal). Na het gieten van de steensmelt in mallen worden deze geleidelijk afgekoeld zodat de massa goed kristalliseert. Het kristallisatieproces vindt plaats bij een temperatuur van 1300-900°; afkoelen van de smelt – in het bereik van 900-150°, waarna de producten uit de mal worden verwijderd en van aarde worden ontdaan.